سیاهچاله ها و ستاره های نوترونی در قرآن(معجزات قرآن)

قرآن کریم در مورد سیاه چاله ها مشخصاتی را بیان می کند.

این مشخصات عبارتند از : 
1) آن ها ستارگانی در حال حرکت هستند. (همان گونه که علم می گوید)
2) آن ها پنهان هستند. (همان گونه که علم می گوید نور نیز نمی تواند از آن ها عبور کند)
3) آن ها ستارگانی جارو کننده هستند. (همه چیز را می بلعند)
ابتدا آیاتی از قرآن کریم را بررسی می کنیم و بعد از دید علمی به اثبات آن می پردازیم

 فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ

در آن هنگام که ستاره محو و تاریک شود

 فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ*الْجَوَارِ الْکُنَّس* وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ * وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ * إِنَّهُ لَقَوْلُ

 رَسُولٍ کَرِیمٍ

به راستی سوگند به اختران باز آینده نمی خورم (15)آن روندگان نهان شونده (16)و قسم به شب چون تاریک شود، (17) و به صبح چون بدمد(18) که این (قرآن) کلام فرستاده ای است بزرگوار(جبرئیل)(19)

به خوبی امروزه مشخص شده است که ستارگان در طول عمر خود دچار تحول می شوند تا آنکه بمیرند. یکی از انواع مرگ ستارگان، تبدیل شدن به سیاه چاله است.

خداوند در قرآن می فرمایند( قصص 88 ):

  وَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا إِلَهَ إِلا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ

 با خداوند، معبود دیگری را نخوانید.خدایی نیست جز او، هرچیزی نابود می شود مگر ذات او.فرمان مخصوص اوست، به سوی او بازگردانده می شوید. قصص88  

کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ 
هر چه بر [زمین] است فانى‏شونده است و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند

در طول دوره زندگی ستارگان، موجودیت خود را تغییر می دهند. این تغییر میلیون ها سال طول می کشد. یکی از آن ها تبدیل شدن به سیاه چاله است که چهره ای ترسناک دارد. تاریخ شیمیایی جهان نشان می‌دهد که نخستین ستارگانی که تشکیل شده‌اند بسیار بزرگ بوده‌اند و انتظار می‌رود به سیاهچاله‌ها تبدیل شوند. با قطعیت نمی‌توان گفت که همه ستارگان ناگزیر به سیاهچاله‌ها مبدل می‌شوند. دانشمندان نشان داده‌اند که ستارگان نامتقارن ستارگانی که تقارن کروی تقریباً کامل ندارند به این سرنوشت دچار می‌شوند. اما به عقیده وای. ب. زلدوویچ فیزیکدانان شوروی و گروه انگلیسی استیون هاوکینگ، راجر بن روز و روبرت چراک، عدم تقارن شکلی کوچک، یک ستاره بزرگ را نجات نخواهند داد.

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿۱ ) 

 سوگند به ستاره وقتی که از بالا به گودال فرو می افتد (یا فرو می ریزد سوره ی نجم آیه ی ۱)

 

 این تصویر که به کمک اشعه ایکس گرفته شده است نشان دهنده سیاهچاله ای است که در حال بلعیدن ستاره ای می باشد. 
سیاهچاله بسیار سنگین سیاهچاله ای است که جرم آن بین 105 تا  1010 برابر جرم خورشید است. امروزه این عقیده وجود دارد که اگر همه کهکشان ها سیاهچاله ای از این نوع نداشته باشند، تعداد زیادی از آن ها که کهکشان راه شیری نیز جزئی از آن است، در مرکز خود چنین سیاه چاله ای را دارند. این سیاه چاله ها دارای خصوصیات عجیبی هستند که آن ها را از همنوعان خود متمایز می کند
 

انواع سیاه چاله ها کدامند؟ 
دانشمندان سه نوع سیاه چاله را کشف کرده اند:کوچک، متوسط و بزرگ. 
1) نوع کوچک یا کم جرم یا نوع اختری یا کهکشانی 
این نوع از سیاه چاله ها از ستارگانی تشکیل می شوندکه جرمشان 100 برابر جرم خورشید ما است. 
وقتی که انرژی چنین ستاره ای تمام می شود، پوسته خارجی خود را پرتاب می کند و هسته خود را که هنوز  15 برابر خوررشید ما است را نگه می دارد. 
دانشمندان عقیده دارند که کهکشان راه شیری ما دارای ده ها هزار از این سیاه چاله ها است بنابراین به آن سیاه چاله کهکشانی می گویند. 
2) سیاه چاله های متوسط 
3) سیاه چاله های بسیار سنگین 
در مرکز کهکشان ها قرار دارند. بعضی از دانشمندان عقیده دارند که بیشتر کهکشان ها که کهکشان ما هم جزوی از آن است، دارای سیاه چاله ای در مرکز خود است. 
در ستارگان سنگین دو فرایند مهم پیوسته رخ می دهد. یکی جوش هسته ای است( که هیدروژن را از مرکز ستاره به بیرون می فرستد و دیگری جاذبه (که تمامی هیدروژن را به طرفی که آمده بود می کشد). این دو روند یکدیگر را خنثی می کنند تا اینکه هیدروژن ستاره سوخته شود و در این موقع جاذبه غلبه می کند. 
وقتی که جاذبه غلبه کرد، ستاره ناپایدار می شود و منفجر می گردد. وقتی که شروع به منفجر شدن کرد، ‌دیگر متوقف نمی شود و ستاره ( و در نهایت اتم هایش) به داخل خود فرو می ریزند و منجر به تشکیل سیاه چاله می شود.( 186   Hewitt)

فَلا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ

سوگندها به مواقع نزول ستارگان  (75)

و این قسمی  است بسیار بزرگ اگر بدانید! (76)

در مورد مواقع النجوم که در سوره واقعه آمده است:

مواقع به معنای محل افتادن است و نجوم به معنای ستاره است . احتمالی که در مورد معنای این کلمه داده شده همان سیاه چاله های فضائی است که بعد از مرگ ستاره های بزرگ به وجود می آید این ستاره ها بعد از مرگ دارای قدرت کشش بالائی هستند و ستاره های اطرا ف به خاطر این کشش به داخل این سیاه چاله می افتند .

قران به این حادثه فضائی با کلمه مواقع النجوم اشاره می کند .

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ (1)

سوگند به آسمان و کوبنده ی شب

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ (2)

و تو نمی دانی که کوبنده ی شب چیست

النجم الثاقب (3)

همان ستاره ی درخشان و شکافنده ی تاریکی ها

 در آیات اول سوره ی الطارق کلمه ی طارق از ریشه ی طرق به معنی محکم زدن تا آواز تولید کند ، می باشد. اگر در این آیه احتمالا به معنی نبضان (که همان زدن همراه آواز است)باشد دلالت به یک امر مهم علمی می نماید . در آیه ی بعدی می گوید که طارق ستاره ای است که در شب و یا تاریکی نفوذ می کند. که در اینجا  قسم یادن کردن به آن ، اهمیت موضوع را بیان می کند.

تحقیقاتی که حوسلین بل بورنل در سال ۱۹۶۷در یوهنتون کامبریج به عمل آورد یک سیگنال منظم رادیوی را تعیین نمود.قبل از آن معلوم نبود که اجسام سماوی دارای نبضان مثل قلب هم وجود دارند.در سال ۱۹۶ دانشمندان توضیح دادند که وقتی یک ماده در هسته ی خود بسیار متکاثف شود به دور خود به چرخش در می آید.سپس میدان مغناطیسی آن هم به چرخش درآمده و فوق العاده قوی می شود.مثلا هزار میلیارد مرتبه قوی تر از میدان مغناطیسی زمین.آن ها اجسامی راکشف کردند که با سرعت بسیار زیاد به دور خود می چرخند و امواج قوی رادیویی را به شکل یک مخروط از خود پخش می کنند.

بعد ها کشف شد که منبع این سیگنال ها ستاره های نوترونی می باشند.از این ستاره های نوترونی که جدیدا کشف شده به ستاره های نبضانی Pulsar  نیز یاد می شود .

ستاره های نوترونی اکثرا قابل رویت نیستند و تنها با امواج رادیویی (پالس ها) رصد می شوند. امواج دریافتی از این ستاره ها طوری به نظر می رسد که کسی به جایی می کوبد! (ستاره ی کوبنده).

باور ندارید؟ گوش کنید!

 بلی کلمه ی نبضانی از نبض به معنی حرکت کردن یا زدن یا تپش منظم است که حالت انبساط و انقباظ منظم در هر تپش را می رساند .واین موضوع در مورد ستاره ها بسیار قبل تر از اینکه ستاره های نبضانی کشف شوند در قرآن ذکر شده بود.

حال به برسی معنای ثاقب می پردازیم:

در عربی “ثقب” به معنای چاله و “ثاقب” به معنای چیزی است که چاله را ایجاد می کند.و این نشان می دهد که ستاره های نوترونی در تاریکی چاله ای را ایجاد می کنند( واین همان نسبیت عام است که پیش بینی می کند که سیاه چاله ها از ستاره های نوترونی بوجود می آیند…) 

قرآن در آسمان ستاره ای کوبنده را معرفی می کند که ثاقب است. (چاله ایجاد می کند).

کلام واضح قرآن در این مورد جایی برای شک نمی گذارد.